Zaterdagochtend héél vroeg stopte er een grote oranje touringcar bij De Star. Menige ouder zal zich even achter de oren hebben gekrabd bij het idee van een Bondsdag helemaal in Middelburg. Maar om half acht stond er toch een 40-tal mini’s, turven, trainers en ouders klaar om af te reizen.
De spelersbus, zoals hij al gauw ging heten, reisde richting het daglicht en de Zeeuwse zon, terwijl de kinderen genoten van allerlei lekkers, stoere verhalen vertelden en spelletjes deden.
Eenmaal bij Oemoemenoe was er (eindelijk) koffie met Zeeuwse bolussen. De VRC-teams lieten zich van hun beste kant zien. De mini’s waren met zeer krappe bezetting afgereisd met twee teams, en hielpen elkaar. De turven probeerden al hun spelers tries te laten maken. Zonder al te veel op te scheppen kunnen we zeggen dat de meeste wedstrijden werden gewonnen en dat de spelers de waarden van VRC hoog in het vaandel hielden.
Maar dat was niet het mooiste van de dag. Dat was het contact en de kameraadschap tussen onze mini’s en turven. De mini’s stonden de turven luidkeels aan te moedigen, en vice versa. Een van de mini’s zei: “Je weet echt niet hoe tof het is als zo’n groepje kleine kinderen je steeds staat aan te moedigen!” (En daarna, beledigd: “ ik werd vet gedist door zo’n kleintje, hij deed een glijbaan bij een high five!” ) En een van de turven: “ze zijn echt cool en supersnel, die grote jongens!”
Op de terugweg waren ze een stuk rustiger, hoewel het “We zijn er bijna” vanaf de afslag Leidschendam vermoedelijk tot in de wijde omtrek te horen was. Het was een topdag!
